Het Familiediner.

Na de Rijdende Rechter de beste graadmeter om te zien hoe het echt met Nederland gaat.

Vandaag – in tegenstelling tot Spoorloos – echt een ontroerend verhaal.

Melissa (24) neemt plaats in de “Sorry-limousine”.

Met een licht trillende onderlip probeert Melissa met instabiel stemgeluid en waterige ogen -alleen hoor en zie je dat niet- de camera te vertellen aan wie en waarom ze haar excuses wil aanbieden.

Ze probeert er nog compenserend bij te lachen, maar de kijker -en ook ik – voelt dat dit om een serieuze zaak gaat.

Ook bij Bert begint er iets te borrelen.

Dit is een goed verhaal.

Bert bespringt haar nog net niet als ze uit de limousine stapt.

Iets met EO.

Bert stelt zijn vragen zoals alleen hij dat kan, om het naadje van de kous van dit verhaal te weten te komen.

Hoe langer ik naar Bertje en Melissa kijk en luister, hoe verdrietiger ik word.

‘ Oh God, dit kan niet waar zijn,’ is het enige wat ik als een soort van gebed het Al in prevel.

Maar ik ben anders verdrietig dan Melissa.

Melissa is verdrietig omdat ze een verjaardag is vergeten.

Melissa is een verjaardag vergeten.

Van haar tweelingbroer.

Van. Haar. Tweelingbroer…

Ik wil Melissa vergeten.

Echt sorry.

De tandarts zegt dat mijn gebitssituatie stabiel is.

Lijkt me een prima basis om vanuit te leven.

Soms geef ik musicalles aan kinderen.

Temidden van hun eigen vertrouwde juffen en meesters.

Hemel en hel.

De hemel, zoals gebruikelijk, vormgegeven door de kinderen.

De spreekwoordelijke hel veroorzaakt door mensen die zichzelf,-vooral namens hun rimpels- een chronisch recht op gelijk hebben toegeeigend.

We doen een drama-oefening over het uitvergroten van emoties.

“Spannend juf”.

Snap ik.

(Snappen sommige die dit lezen ook.)

Om het iets minder spannend te maken maak ik mezelf eerst meerdere malen belachelijk , -doorbreek daarmee hun eigen ongemak- om uiteindelijk in een perfecte kring te staan waar we klein en voorzichtig beginnen en waar je je aan het einde van de kring groots en ongegeneerd mag laten gaan.

Ik heb juf Agnes uitgenodigd om mee te doen met de les, maar juf Agnes bedankte vriendenlijk onder het mom van – het-lijkt-me-goed-dat-ik-de-kinderen-eens-buiten-de-les-om-observeer-ik –blijf-wel-kijken.

Lees: Ik durf niet.

Berry is -als ik de juffrouw moet geloven- “niet de makkelijkste”.

Berry staat aan het einde van de kring.

Berry heeft er zin in.

Berry is aan de beurt.

Berry gaat er helemaal voor.

Maar de juffrouw niet.

De juffrouw reageert met de meest dodelijke woorden die ik sinds lange tijd heb gehoord:

“ Kom op nou, Berry, doe toch eens een keer normaal! Niet zo overdrijven, anders ga je er uit…”

Berry schrok zich kapot. Berry was zich- misschien voor het eerst – van geen kwaad bewust.

Berry donderde keihard naar beneden vanaf de hemelse plek waar ik hem zojuist echt even had zien vliegen.

Ik had zin om de juffrouw…

Maar in plaats daarvan heb ik haar gevraagd of ze nog 34686 kopietjes wil maken van een liedtekst, ze allemaal in 145 stukken wil knippen , ze door elkaar wil husselen en ze vervolgens allemaal met plakband weer aan elkaar wil plakken. En wel meteen.

Ik heb haar de rest van de les niet meer gezien.

Ik heb een brandend verlangen naar een nieuw SIRE-spotje.

Alle duimen in de lucht voor alle goeie leuke dingen

Alle duimen in de lucht voor dit en voor dat

Alle duimen in de lucht voor de vrienden van mijn vrienden

Alle duimen in de lucht voor alles overal

Alle duimen in de lucht kom op kom op

Alle duimen in de lucht kom op kom op

Dit korte verhaaltje heet “In de kringloopwinkel.”

In de kringloopwinkel vroeg ik de alleraardigste -waarschijnlijk vrijwillige- verkoper of hij een ronde houten tafel had, waarop hij antwoordde: ” Ik heb daar wel een vierkante staan. Maar die is wit.”

‘De dag dat ik me of mij weer eens wat afvroeg’

Mannen en vrouwen verschillen.

Mannen zijn zogenaamd simpel, vrouwen horen dat niet te zijn.

Anders snappen de mannen het niet meer.

Ik wil degene die onze taal bedacht heeft – en ik vermoed dat het een man is geweest – vragen onderstaande vraag te beantwoorden:

Waarom hebben we het over ‘ze’ of ‘zij’

Maar hoor je nooit iemand over ‘he’ of ‘hij’ ?

Hahaha.

Ik heb in tijden niet meer zo hard gelachen om gasten in een talkshow.

RTL LATE NIGHT.

Regilio Tuur. Hij lives al so lang in America, dat hij for the half engels, en before the helft nederlands praat over zijn way too interessante life, waar soon een movie over gemaked gaat worden.

Reinout Oerlemans ziet daar op zijn beurt weer brood in. Die wil wel in gesprek met de gefacelifte regisseuse die doet alsof ze al met 18 andere productenten in gesprek is. Terwijl ik toch zou zweren dat die regisseuse de eerste kandidaat zou worden voor het nieuwe programma van Reinout Oerlemans. Arnie is voornemens is een datingshow met naakte mensen te maken waar het niet om naakt gaat maar gewoon om te kijken wat naakt zijn doet met naakte mensen op het moment dat ze naakt zijn en elkaar dus naakt moeten leren kennen.

En Jeroen van Koningsbrugge. Die gewoon vraagt of er nog pinda’s zijn.

Ik ben op zoek .

Op zoek naar Iemand .

Iemand die blijft .

Iemand die me niet in de steek laat .

Iemand waar ik me verbonden mee voel.

Iemand die mij naar plekken brengt waar ik tot dat moment nog geen weet van had .

Iemand die me precies op het juiste moment wakker maakt .

Iemand die liedjes voor me zingt, passend bij hoe ik me voel .

Iemand die van ruim van tevoren aangeeft dat hij tijd voor zichzelf nodig heeft om nieuwe energie op te doen .

Iemand die –als ik daarom vraag- dingen voor mij onthoudt .

Iemand die , ondanks dat ik niks liever doe dan bij hem zijn, me stimuleert in contact te blijven met mijn vrienden .

Iemand die spelletjes met me speelt, als de rest van de wereld daar geen zin in heeft.

Iemand die de streling van mijn vingers als geen ander herkent .

Ik zoek Iemand zoals iedereen Iemand zoekt .

En vaak vindt .

En soms weer kwijtraakt .

Of er simpelweg op uitgekeken is.

Geef die I-mand dan maar aan mij . Ik zal er goed voor zorgen .

Wie heeft er een I-phone voor mij ?

Vandaag had ik 2 harinkjes gekocht. In een plasticje met een scheurribbelrandje en zo’n klein bakje ui aan het uiteinde. Kwam ik dus iemand tegen die vroeg of ie m’n ui mocht hebben. De haring mocht ik houden. Ik vond het een gekke vraag maar hij vertelde dat ie vanaf kleins af aan al kleine stukjes ui van het aanrecht van zijn moeder at als zij aan het koken was. Vanaf zijn 12e had ie besloten om de ui in zijn geheel als appel te eten. Toen hij een keer heel boos was at hij niks anders dan ui totdat zijn buik vol zat. Toen moest ie weg.

Dinsdag is het Valentijnsdag.