Vandaag had ik 2 harinkjes gekocht. In een plasticje met een scheurribbelrandje en zo’n klein bakje ui aan het uiteinde. Kwam ik dus iemand tegen die vroeg of ie m’n ui mocht hebben. De haring mocht ik houden. Ik vond het een gekke vraag maar hij vertelde dat ie vanaf kleins af aan al kleine stukjes ui van het aanrecht van zijn moeder at als zij aan het koken was. Vanaf zijn 12e had ie besloten om de ui in zijn geheel als appel te eten. Toen hij een keer heel boos was at hij niks anders dan ui totdat zijn buik vol zat. Toen moest ie weg.